Het café zonder naam – Rober Seethaler

Wenen, 1966. Robert Simon verdient de kost met wat klusjes op de Karmelitermarkt. Hij is ogenschijnlijk tevreden met zijn bestaan. Maar nu de stad twintig jaar na de oorlog eindelijk weer echt tot leven komt en er overal nieuwe mogelijkheden zijn, besluit Robert het roer om te gooien: hij koopt een herberg en opent zijn eigen café. Het stelt niet veel voor, de clientèle bestaat vooral uit mensen uit de buurt, maar ze brengen wel bijzondere verhalen mee. Verhalen van verlangen en verlies, van onverwacht geluk. Terwijl de stad om hen heen ontwaakt, verandert ook Roberts leven voorgoed.

Waarom dit boek lezen?

Wat dit boek echt bijzonder maakt, is Seethaler’s vermogen om de essentie van het menselijke bestaan te vangen in eenvoudige maar diepgaande momenten. De dialogen zijn scherp, de beschrijvingen levendig, en de emoties echt. Je voelt de vreugde, de pijn, de hoop, en de wanhoop van de personages alsof je er zelf bij bent. Het is een ontroerend en inspirerend verhaal dat je eraan herinnert wat het betekent om mens te zijn, vol kleine wonderen en grote vragen.