Emily Wilde’s encyclopedie der feeën (speciale editie) – Heather Fawcett

Waarom dit boek lezen?

De wereld van Emily Wilde’s Encyclopaedia of Faeries voelt als een perfecte mix van dark academia en cozy fantasy — alsof je met een warme kop thee bij het haardvuur zit, terwijl buiten de faeries rondspoken in de sneeuw. De setting is rijk, gelaagd en levensecht, doordrenkt met folklore. Denk aan ruige IJslandse landschappen en mysterieuze bossen die meer verbergen dan je op het eerste gezicht ziet.

Emily zelf is het soort hoofdpersonage waar je meteen een zwak voor krijgt. Ze is koppig, eerlijk en onbedoeld grappig door haar droge, analytische kijk op de wereld. Haar sociale ongemak maakt haar niet alleen herkenbaar (yess, we voelen je, Emily), maar ook charmant en ontwapenend. Ze is geen standaard heldin — ze is moedig omdat ze dat móét zijn, vaak zonder het zelf door te hebben. Haar liefde voor kennis en avontuur spat van de pagina’s, zelfs als ze haar eigen gevoelens liever negeert.

Wendell, haar charismatische maar licht irritante collega, vormt de perfecte tegenhanger. Hun dynamiek is scherp, gevat en soms bij momenten hilarisch om te leze,. De dorpsbewoners geven voor mij het verhaal nét dat rauwe, levensechte randje. Ze zijn stug, praktisch en soms ronduit bot, maar onder die harde buitenkant zit een onverwachte warmte. Het is des te bevredigender wanneer ze uiteindelijk tóch ontdooien en Emily in hun gemeenschap toelaten. En de faeries? Vergeet schattige elfjes, deze wezens zijn net zo divers als onvoorspelbaar: speels en ondeugend of juist duister en gevaarlijk. Je weet nooit precies wat je kunt verwachten — en dat maakt het juist leuk om te lezen.

Dankzij de luchtige toon, de gevatte humor en de dagboekachtige vorm (met notities en observaties) leest het verhaal heerlijk vlot weg. Het is ontspannen en gezellig, maar zonder ooit te oppervlakkig te worden. Laat de volgende delen maar komen!